U toku srednjeg veka religioznost je crta koja u samorazumevanju filozofa igra nezaobilaznu ulogu. I pored toga, oni ne mogu da odole klasičnoj grčkoj obrazovanosti. Srednjevekovni filozofi većinom uviđaju da je racionalnost nezavisna od objave i da se one moraju uzajamno dopunjavati. Oni se trude da zaključke razuma o kojima uče od grčkih filozofa ugrade u hrišćansku kulturu i da omoguće racionalno tumačenje vere. Pri tom aurotitet hrišćanstva mora biti očuvan. Zadatak koji sebi zadaju srednjevekovni filozofi je da, ostajući verni hrišćanstvu, iskoriste što više antičke mudrosti u razvoju hrišćanske teologije ili da otvoreno brane pravo nezavisne racionalnosti da postoji u hrišćanskoj kulturi. Taj zadatak se slaže i sa njihovim životom – oni su mahom i sveštenici, među njima su i oci crkve, najznačajniji teolozi pravoslavne i katoličke crkve.

1. Izvori i istorijat srednjevekovne filozofije …………… Citati i komentar

2. Vera i razum – Odnos teologije i filozofije   …………… Citati i komentar